Tocht rond Pampus

Post date: Jul 11, 2013 5:45:20 PM

Zondag 7 juli hebben vijf leden van KV Waterwolf genoten van een dagje op het IJsselmeer.

Die dag zou het 25 graden worden, en windkracht 3 tot 4 rond Pampus. Al langer stond op ons wensenlijstje om eens vanuit de vereniging een rondje Pampus te maken, maar door het slechte weer was het er vorig jaar niet van gekomen. Dit was eindelijk onze kans!

Tineke Vlaanderen - instructeur en (relatief) ervaren zeekajakker - leidde de tocht. De groep bestond verder uit Hans Vlaanderen, Jaap Kraak, Rombout de Kievit en Paul Guijt. Twee auto's met daarop vijf kajaks vertrokken rond half tien vanaf de loods van de vereniging, op weg naar een klein strandje naast de haven van Muiden. Opladen en afladen moet uiteraard zorgvuldig, dus rond half elf kozen vijf Haarlemmermeerders het ruime sop.

Ze kregen meteen letterlijk de wind van voren. Even doorbijten naar de uiteinden van de strekdammen, die de monding van de haven van Muiden vormen. Links kijken, dan rechts, dan weer links - en met z'n allen snel oversteken naar de andere kant. Zo, eens proeven aan golfslag op zee. Het is wel zoet water, maar toch is het wat anders dan de Mooie Nel op een winderige dag. Doorpeddelen want we zitten in de vaargeul, maar dan komen we terecht in de lijzijde van enkele kunstmatige eilandjes voor de kust. Je waant je in Mediterrane sferen: vlak water met een enkele rimpeling, en enkele zeilboten die voor anker liggen te slapen. Wij kwebbelen langs, tot de eindpunt van het drietal eilandjes. Tussen de eilandjes heb je wat golfslag, maar daar komen we toch ook voor - niet?

We ronden de punt van het laatste eiland (Hooft genaamd, zal wel met het Muiderslot te maken hebben), en verwisselen lij met loef. Oef. Nu krijgen we straffe wind vanaf rechts, met links de klippen van Hooft en consorten. Doorpeddelen, Jantje. Op naar Pampus. Stevigere golven, die je op hún moment duwen naar waar je niet wezen wilt. Maar die je ook leren dansen, dansen op de golven. Eindelijk bereiken wij de kust, landen aan na het verjagen van wat landrotten (op het strandje) en genieten een welverdiende lunch.

Pampus in de zomerzon is paradijselijk, maar wij zullen toch verder moeten. Wij begeven ons weer in of op het water, en besluiten nog even bovenlangs Pampus te gaan. Leuk! Dat betekent dus met straffe wind parallel aan de kust in een branding varen. Een spatzeil blijkt dan meer tegen te kunnen houden dan spetters. Peddel, peddel, langs de lijzijde - op naar de vaste wal. Maar waar was dat piepkleine strandje ook weer? Ergens drie kilometer verderop. Daar ligt Amsterdam en willen we niet heen, en daar de brug naar Almere. Nou, dan ongeveer daarheen maar.

We krijgen de wind in de rug en over het algemeen is dat prettig. Maar nu zorgt dat voor stevige golven vanachter op, die je telkens een duw geven en je laten 'surfen'. Het doet me denken aan die ketting bij de autowasserij, die je het stuur uit handen neemt. Terwijl de golven je voortstuwen peddel je door, als om zelf te bepalen waarheen je vaart. Contouren vormen zich, ook van het strandje en van de zwemmers ervoor.

Hé, er liggen vier kajaks. Eh, wij komen aanvaren - dus zijn het niet. Terwijl we wachten op Jaap en Rombout, die nog even het Muiderslot zijn wezen bewonderen (mét fotoshoot), blijken het ervaren zeekajakkers te zijn. Twee van de Maaslandse Kano Vereniging in Oss, en twee van hun vrienden uit Amsterdam. Later spreken we nog een surfend lid van Kanovereniging Aquavite uit Almere.

Zo zie je maar weer. Kanoën is sport, leuk en gezellig.

Voor wie nog wat te zien wil hebben: op Google Maps zie de de route uitgetekend, en hieronder zie de de foto's die Jaap en Paul gemaakt hebben.